Andrzej Napoleon Wróblewski - wspomnienie

        Nasz wieloletni współpracownik i kolega, Andrzej Napoleon Wróblewski, urodził się 29 lipca 1930 r. w Warszawie. Zawsze fascynowało nas to, jakie było źródło Jego drugiego imienia. Andrzej utrzymywał, że zawdzięcza je lekarzowi asystującemu przy urodzeniu i traktował to imię z humorem. My jednak podejrzewaliśmy, że większą rolę odegrały ambicje, jakie rodzice wiązali z potomkiem albo poczucie humoru matki lub ojca Andrzeja.

       W latach 1947 – 1952 był związany zawodowo z obsługą samolotów transportowo - pasażerskich oraz z wojskową służbą zawodową. W 1960 r. rozpoczął pracę w administracji terenowej, w ówczesnym Prezydium Rady Narodowej m. st. Warszawy. Spędził tam 21 lat, przechodząc kolejne szczeble awansu urzędniczego, dostępne dla bezpartyjnych. Nigdy bowiem nie był związany z jakąkolwiek partią polityczną. Praca w stołecznym magistracie miała dwie wielkie zalety: dawała stabilizację finansową ale i coraz bardziej wiązała z administracją. To spowodowało, że Andrzej w wieku 36 lat, nadal pracując, zdecydował się podjąć studia na Uniwersytecie Warszawskim, które ukończył w 1971 r.  Pomimo tego, że studia ukończył jako czterdziestolatek, nie spoczął na laurach i po kolejnych sześciu latach, w 1977 r. uzyskał stopień doktora nauk prawnych w dziedzinie prawa konstytucyjnego. Pozostając na dotychczasowym stanowisku w magistracie, w latach 1977—1981 zamieścił w periodykach naukowych 17 artykułów i recenzji. W 1980 r. powołano Naczelny Sąd Administracyjny, którego pierwszym prezesem został prof. dr hab. Sylwester Zawadzki, który przewodniczył Radzie Naukowej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego podczas obrony doktorskiej Andrzeja i dobrze znał Jego zainteresowania. Godna pochwały ambicja i nietypowa droga życiowa Andrzeja została doceniona, a efektem tego było powołanie Go na sędziego tego Sądu w 1981 r. Dopiero teraz okazało się, jakie było Jego właściwe powołanie życiowe. Szybko znalazł wspólny język ze swoimi kolegami, mającymi wieloletnie doświadczenie sędziowskie lub naukowe. Był dla nich równym partnerem w dyskusjach teoretycznych oraz w pracy orzeczniczej. Sędziowską drogę Andrzej zmuszony był zakończyć po osiągnięciu 70 lat i w lipcu 2000 r. przeszedł w stan spoczynku. Nadal jednak pozostał aktywny zawodowo - redagował Orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego.  

         Jako sędzia Naczelnego Sądu Administracyjnego uczestniczył w przeprowadzaniu wszystkich demokratycznych wyborów po 1989 r., najpierw jako członek Kolegium przy Generalnym Komisarzu Wyborczym (wybory do rad gmin w 1990 r.), następnie w 1990 r. jako jeden z zastępców przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej, powołanej do przeprowadzenia wyborów Prezydenta RP, a od 1991 r. już jako zastępca przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej, tej ustanowionej ustawą z dnia  z dnia 28 czerwca 1991 r. jako stały organ wyborczy. Tę funkcję pełnił także do chwili przejścia w stan spoczynku, to jest do dnia 29 lipca 2000 r.

         Za działalność w organach wyborczych z okazji dziesiątej rocznicy demokratycznego systemu wyborczego w Polsce został odznaczony w 2000 r. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

          W okresie, w którym przepisy ustawy nie pozwolały Mu już na czynne zaangażowanie w pracach organów wyborczych, Andrzej utrzymywał jednak z nami kontakt, uczestnicząc w konferencjach naukowych organizowanych przez Państwową Komisję Wyborczą oraz w tradycyjnych spotkaniach przed świętami Bożego Narodzenia oraz Wielkiej Nocy.

        Zapamiętamy Andrzeja jako uczynnego kolegę i znakomitego prawnika, który służył nam wielką pomocą przy opracowywaniu stanowisk przy dziesiątkach spraw należących do kompetencji Państwowej Komisji Wyborczej. Warto dodać, że Zmarły przywiązywał dużą wagę nie tylko do precyzji rozwiązań prawnych, ale także i do tego, aby myśl prawnicza wyrażana była w pięknej formie. Nie znosił bylejakości i właśnie ze względu na Jego zamiłowanie do poprawności językowej członkowie PKW, którzy mieli przyjemność i zaszczyt z nim współpracować, nadali mu przydomek „Przecinek”.

         Andrzej zmarł w dniu 9 kwietnia 2018 r. Żegnaj nasz „Przecinku”. Będziemy o Tobie pamiętać.  

          Przewodniczący, Zastępcy Przewodniczącego, Członkowie i Sekretarz PKW z lat 1991-2014: Andrzej Zoll, Wojciech Łączkowski, Ferdynand Rymarz, Stefan Jaworski, Jan Kacprzak, Andrzej Kisielewicz, Stanisław Kosmal, Bogusław Dauter, Maria Grzelka, Andrzej Mączyński, Włodzimierz Ryms, Zbigniew Szonert, Stanisław Zabłocki, Tadeusz Żyznowski, Kazimierz Wojciech Czaplicki.